منشا تمام خطاها و رذایل اخلاقی  دلبستگی به دنیا است .انسان ها باید در زندگی  با کمک آموزه‌های دینی و راهنمایی اولیای خدا و با پیروی از دستورات الهی ، با تضعیف دلبستگی به دنیا در قلب  خود ، حب خدا را در دل خود تقویت کند

 آیه۳۲ سوره انعام 

«وَ مَا الْحَیاةُ الدُّنْیا إِلاَّ لَعِبٌ وَ لَهْوٌ وَ لَلدَّارُ الْآخِرَةُ خَیْرٌ لِلَّذینَ یَتَّقُونَ أَ فَلا تَعْقِلُونَ» می فرماید: کسی که می‌خواهد از دنیای مذموم فاصله بگیرد؛  باید بکوشد تا متصف به اوصاف اهل دنیا نباشد و مومن  واقعی نباید با ویژگی‌های دنیا طلبان و دنیا دوستان آراسته باشد.

  دلبستگی به دنیا  لذت دعا و عبادت رااز انسان گرفته ووی را سرگرم به دل مشغولی‌های دنیوی کرده انسان را به سمت گناه و شهوات سوق داده و انسان  دلبسته به دنیا، از نیاز خود به خداوند متعال غافل شده و دیگر  دعاو مناجات برایش بی اهمیت خواهد بود

امام صادق علیه السلام می فرماید: «رَأسُ کُلِّ خَطیئةٍ حبُّ الدّنیا؛ منشأ هر خطایی، دوستی دنیاست»

قلب آدمی، چون پرنده ای است که پیوسته از شاخه ای به شاخه دیگر می پرد و تا هنگامی که درخت حبّ دنیا در وجود انسان پا برجاست، پرنده قلب نیز بر شاخه های آن آویزان است. اگر انسان با اندیشیدن در پی آمدهای دوستی دنیا از خلال آیات و روایات و حالت های اولیای خدا بتواند این درخت را از وجود خویش ریشه کن سازد، آن زمان است که قلب او آرامش و به حضور قلب در نماز توفیق می یابدولی تا زمانی که قلب انسان در نماز به جاذبه های دنیایی توجه دارد، از یاد خدا و حضور قلب در نماز باز خواهد ماند و از درک فیض نزدیک شدن به خداوند محروم خواهد بود 

عواملی که محبت دنیا را از دل انسان خارج می‌کنند

  عبرت گرفتن از احوال گذشتگان ، تفکر در باب مرگ به عنوان سرنوشت حتمی انسان ، دوری از گناهان و هوای نفسانی، کسب اخلاقیات کسانی که اهل آخرت بوده و از دلبستگی به دنیا رها شده‌اند و با دوستی با خدا و اهل بیت در راه رشد معنوی و شهادت تلاش  می‌کنندهمه محبت دمیا را از دل انسان بیرون می برد.

دلبستگان و دنیا طلبان بدون جلب رضایت الهی هیچ حق و وظیفه ای را رعایت نکرده وحضور این افراد در جامعه باعث پایمال شدن حقوق دیگران  و آلوده شدن اکثریت به گناه و معصیت می‌شوند؛ طبق فرمایشات قرآن  کریم  دنیا جز مادی و سرگرمی نبوده و نباید با دلبستن به امکانات مادی  دنیای مذموم عمر گران مایه و سعادت اخروی خود را از دست بدهیم .هرگز خدادوستی با دنیادوستی جمع نمی شود. بنابراین، با دوستی دنیا نمی توان به مرتبه حضور قلب در نماز رسید